Schizofrenia to nie wyrok – jak żyć z chorobą?

Schizofrenię uważa się za jedną z cięższych chorób psychicznych. Bywa bardzo podstępna, niejednokrotnie rozwijąc się przez dłuższy czas i objawiając się bardzo gwałtownie, co jest szokiem zarówno dla samego chorującego, jak i dla jego otoczenia. Jest przy tym chorobą o często dość drastycznym przebiegu, ponieważ wiąże się m.in. z omamami, halucynacjami, stanami paranoicznymi. Mimo to można z nią walczyć i da się z nią żyć, o ile wprowadzi się w życie pewne zasady.

Schizofrenia – diagnoza
Schizofrenia może ujawnić się na dwa sposoby. Często jest to gwałtowny atak psychotyczny, który od razu wskazuje na poważne problemy psychiczne. Zazwyczaj pacjent natychmiast wymaga hospitalizacji i leczenia farmakologicznego. Obserwacja, wywiad z pacjentem i podstawowe badania oraz testy diagnostyczne mają na celu jedynie potwierdzenie diagnozy. Zdarza się jednak, że przez dłuższy czas schizofrenia nie daje jednoznacznych objawów. Jej powolny, długi rozwój przypomina raczej sygnały występowania depresji, ponieważ może wiązać się z poczuciem bezsensu, przewlekłym zmęczeniem czy niechęcią do kontaktów towarzyskich. W takim przypadku diagnoza choroby następuje zwykle ze sporym opóźnieniem i do diagnozy wymagane jest znacznie dokładniejsze badanie psychiatryczne.

Jak leczyć schizofrenię?
Schizofrenia bezwzględnie wymaga wprowadzenia leczenia farmakologicznego, choć psychoterapia również pozostaje niezwykle istotna. Duże znaczenie ma także psychoedukacja, dzięki której pacjent uczy się, jak rozróżniać swoje stany, rozpoznawać symptomy i odpowiednio reagować na zmiany zachodzące wskutek nawrotów choroby. Podstawą psychoterapii jest uświadomienie choremu jego stanu i nakłonienie go do pełnej współpracy, czyli zgody na poddanie się leczeniu, które pozwoli okiełznać schizofrenię. Konieczne będzie skrupulatne przyjmowanie leków, wczesna reakcja na poprawę lub pogorszenie stanu, by móc modyfikować ich typ i ilość, a także chęć do zrozumienia specyfiki całej choroby na wszystkich jej etapach.

Jak żyć ze schizofrenią?
Schizofrenia nie musi niszczyć życia, choć początkowo radzenie sobie z jej ostrymi fazami bywa niezwykle trudne dla chorego i jego bliskich. Ważne jest zaangażowanie w leczenie rodziny pacjenta. Jako że najgorsze są gwałtowne nawroty, ogromne znaczenie ma umiejętność oceny stanu chorego i celne odgadywanie sygnałów zbliżającego się ataku. Nie zawsze udaje się go przewidzieć, dlatego liczy się też czujność otoczenia oraz fakt, by pacjent sam znał swoją chorobę, podejmując odpowiednie działania najszybciej, jak to możliwe. Kiedy nie uda się uniknąć ostrych stanów, warto zawsze być gotowym na natychmiastową konsultację z lekarzem prowadzącym i ewentualny pobyt w ośrodku zamkniętym, by w bezpiecznych warunkach przetrwać gorszy okres.